Daar ga ik weer. Ik ben weer eens verbaasd over hoe ik word behandeld.
Dat kan toch niet?!?
Als klant. Of nee, ik ben niet als klant behandeld, maar ik ben dus wél de klant.
Als er gegevens van mij worden gevraagd waarvan het niet duidelijk is wáárom ik die gegevens zou moeten aanleveren. En de reden kan me ook niet verteld worden.
Of als me twee keer om dezelfde gegevens gevraagd wordt (waarom vraag je het me dan de eerste keer als je er toch niets mee doet?!?).
Of als het heel duidelijk is dat het proces zo ingeregeld is dat het bedrijf wat het product of dienst levert er wat aan heeft, maar ik als klant er helemaal niets aan heb. Dat het mij zelfs verdomd moeilijk wordt gemaakt!
Noem me naïef, maar ik begrijp het gewoon niet.
Het hoeft ook helemaal niet zo!
Natuurlijk moet je je processen zo inregelen dat het simpel en snel gaat en wil je data verzamelen zodat je mooie analyses kan draaien.
Echter, een proces is er om een of meerdere klanten te dienen.
de eindklant – degene die het product of dienst afneemt = degene die betaalt
je collega’s die een volgende stap in het proces oppakken
Uiteindelijk dóe je het ergens voor: je levert waarde voor je klanten.
LEVER DAN OOK WAARDE VOOR JE KLANTEN!
Het kan toch niet zo zijn dat ik gefrustreerd ben door hoe jij jouw proces hebt ingeregeld?
Dat kán toch niet?!?
Mijn standpunt is duidelijk: Denk eerst na over wat je klanten willen, hoe zij tevreden worden en blijven. Daarna richt je pas het proces zo in dat het zo gemakkelijk, snel en goedkoop mogelijk gerealiseerd wordt aan de businesskant!
Win-win.
Zeg nou zelf, jij kent deze frustratie toch ook?
Welke processen waar jij verantwoordelijk voor bent, waar jij invloed op hebt, zijn zo ingericht dat als ik klant zou zijn jij mij “dat kan toch niet!” zou horen zeggen?
Laat het me weten wat jij nu (niet) gaat doen om die win-win te realiseren. Door jouw klant écht centraal te zetten!
